YÜRÜYEN BÜR ŞÜÜRDÜ O
Maveranİn 18. sayİsİnda Cahit AÛabey'in o malum ve meßhur, yumußak ve ßefkatli eleßtiri fİrçasİndan nasibimi alİyorum. Bu ilk ve son oluyor. Cahit aÛabey ßiirin tümüyle kendi janrİ içinde tutarlİ olduÛunu belirtiyor, bir kaç beytini (kİsa beyitler halinde yazİlmİß ölçülü ve kafiyeli bir ßiirdi) alarak onlarİ güzel bulduÛunu, ancak ßiirde bazİ ßeylerin anlaßİlmasİnİ okuyucuya bİrakmamİ, ayrİca açİklamaya girißmememi öÛütlüyodu. Şiirde ilk ciddi dersimi ondan alİyordum. Ne mutlu bana. ....................................... Akabeye ilk gidißim. Cahit AÛabey'i bekliyorum. Ortalİk gayet sakin. O güne kadar Mavera'da epeyce ßiirim yayİnlanmİß. Onun için acaba Cahit AÛabey bana neler söyleyecek diye merak ediyorum.Heyecanlİyİm. Birden sessizlik bozuluyor. Herkesde bir kİpİrdanma, bir hareket. Cahit aÛabey geldi diyorlar. Zayİf, uzunca boylu, esmer bir adam odalara girip çİkİyor, ordakileri uyandİrİp ayaÛa kaldİrİyor. Akabe canlanİyor. Önce kendimi tanİtmİyorum. Nerden geldiÛimi falan soruyor, nerede okuduÛumu, neler yaptİÛİmİ. Cahit AÛabey büyük masada, hemen önünde Rasim Bey. Üniversite imtihanlarİna girdiÛimi ve Hukuk Fakültesi'ni tercih ettiÛimi söyleyince, 'Hukuk'a girip de ne yapacaksİn, bak Rasim Abi de hukuku bitirmiß, ne olmuß yani' diye bir espri patlatİyor. Hepimiz gülüyoruz. Üsmimi sorunca kendimi utana sİkİla tanİtİyorum. Çok kİzİyor. 'ßimdiye kadar niye söylemiyorsun kardeßi ....................................... O zamanlar Akabe'nin Renault taksisi vardİ. Öyle sanİyorum ki bu taksiyi en çok Cahit AÛabey kullanİyordu ve en çok da onun ißine yarİyordu. Birgün akßama doÛru Akabe'den çİkİyoruz. Cahit AÛabey akßama bize gideceÛiz, yemeÛi bizde yeriz' diyor. Ütiraz edemiyorum. Daha doÛrusu içten içe çok seviniyorum. Bu benim için bulunmaz bir fİrsat diye düßünüyorum. Cahit AÛabey'in evine gitmek büyük bir olay bana göre. Taksiye biniyor ve yola çİkİyoruz. Yolda Cahit AÛabey'e birsürü ßey soruyorum. TRT'deki görevinden bahsediyor epeyce.
_devam...>>>